Brzmienie, które słychać
na pierwszy rzut ucha

Impedancja 8 Ω to tylko wartość nominalna. W praktyce głośniki mogą spadać nawet do 3 Ω przy pewnych częstotliwościach. Warto wybierać wzmacniacz, który bez problemu radzi sobie z obciążeniem 4 Ω, bo wtedy mamy pewność stabilnej pracy.

Pamiętaj o mocy: jeśli kolumny mają 88 dB sprawności, to już 50 W czystej mocy wystarczy, by w 20 m² osiągnąć poziom 100 dB. Lepiej jednak mieć zapas 30%, bo sygnały muzyki mają dużą dynamikę.

Na koniec kwestia brzmienia: wzmacniacze klasyczne (A/B) dają cieplejszy dół pasma, klasa D jest szybsza i chłodniejsza. Warto przesłuchać oba typy ze swoimi ulubionymi utworami.

Nauszniki oferują większą scenę i lepszy bas, ale wymagają cichego otoczenia. Dokanałówki izolują hałas nawet o 30 dB i sprawdzą się w komunikacji miejskiej.

Jeśli zależy Ci na wierności, wybierz model płasko-odpowiadający (neutralny). Warto zwrócić uwagę na THD < 0,05%, bo wtedy nie wprowadza własnych zniekształceń.

Pamiętaj o higienie – piankowe tipsy należy wymieniać co 3-4 miesiące, by uniknąć infekcji ucha. Nauszniki warto przecierać wilgotną ściereczką z alkoholem izopropylowym.

Pliki 24-bit/96 kHz same w sobie nie gwarantują lepszego brzmienia. Kluczowa jest jakość masteringu i źródło konwersji. Niemniej usługi oferujące Hi-Res często udostępniają lepsze wersje albumów.

Aby faktycznie usłyszeć różnicę, potrzebujesz słuchawek lub głośników o rozdzielczości powyżej 110 dB SNR oraz wzmacniacza, który nie wprowadza szumów.

Jeśli słuchasz w ruchu, lepiej zainwestować w dobre tipsy niż abonament Hi-Res – szumy otoczenia i tak zniwelują większość detali.

Odległość kolumn od tylnej ściany powinna wynosić minimum 30 cm, a od bocznych ścian 50 cm. Jeśli nie masz metra taśmy, użyj zwykłej kartki A4 – jej długość to 29,7 cm.

Kąt rozwarcia 60° względem miejsca odsłuchowego daje szeroką scenę bez „dziury” w środku. Zaznacz pozycję taśmą malarską i spróbuj kilku piosenek z mocnym centrum.

Nie kręć głośnikami „do środka” pokoju – pierwszy odbiór od podłogi zawsze wzmocni bas o 3-4 dB. Postaw pod nimi podstawki lub cienkie gumki antywibracyjne.

Wbudowana karta dźwiękowa dzieli płytę główną z procesorem i ładowarką, stąd charakterystyczny „bzyczyk” w tle. Zewnętrzny DAC podłączony przez galvanicznie izolowany hub niweluje problem.

Upewnij się, że laptop pracuje zasilaczem z uziemieniem – brak „masy” powoduje pętle masy i słyszalne „brumzenie”.

W systemie ustaw tryb wydajności „zbalansowany”, bo tryb „najwyższa wydajność” podkręca procesor i generuje więcej zakłóceń radiowych.

Przekrój ma znaczenie – dla odcinka 3 m i mocy 100 W minimalny to 1,5 mm², optymalnie 2,5 mm². Grubszy przewód oznacza mniejsze straty i wyższy damping factor.

Materiał: beztlenowa miedź OFC ma lepszą przewodność niż zwykła C110, ale różnica wynosi < 0,1 dB na 5 m – niesłyszalna.

Najważniejsza jest solidna końcówka i dobry kontakt – warto co roku przecierać banany alkoholem, by powłoka nieutleniała się i nie zwiększała rezystancji.